Een situatie schets van een vroege ochtend:
Zoon moest de deur uit want: school. Bij onze buren werd er al druk geklust. Op het moment dat ik de garagedeur opendeed zodat zoon met fiets en al weg kon gaan stond er een overbuurman op ons pad, vlak voor onze deur, te kijken naar het huis van onze buren. Aan zijn gebalde vuisten, wat snellere ademhaling en wilde blik te zien was hij verre van relaxed. Zeg maar gerust opgefokt. Een schok trok door m’n lijf, want herkenning vanuit m’n jeugd, en toch sprak ik de buurman aan met een luchtige “goedemorgen, wat een kabaal hè!”. Ik was niet bang maar wel direct op m’n hoede. Terwijl ik verbaal de volle laag kreeg van zijn negativiteit over de buren waar geklust werd, nam ik afscheid van zoon en zwaaide hem gedag. Ik nam nog even kort de tijd om naar de boze buurman te luisteren, hij ging (nog steeds opgefokt) naar huis en ik deed de deur dicht.
In elke vezel van mijn lijf voelde ik dit trauma uit m’n jeugd, door een lichte trilling. De cellen in je lijf hebben ook geheugen en in mijn lijf werd er direct alarm geslagen door enkel het zien van de houding van de buurman.
Dan wordt je dus, zomaar op een ochtend, geconfronteerd met een lichamelijke reactie op een trauma waarvan je dacht dat je het verwerkt had. Dat je dacht dat je daar geen last meer van had.
Onveilig. Zo voelt je lichaam zich dan. Ik heb direct nadat ik de deur dicht had gedaan tegen mezelf gezegd dat ik veilig was. Dat hielp. Verder heb ik de laatste dingetjes in huis opgeruimd en doorgegaan naar m’n werk. Onderweg ben ik heel bewust gaan genieten van de dingen die ik zag: de opkomende zon, de mist die over de weilanden hing.. Daardoor kon ik weer ontspannen.
Een lichamelijke reactie kun je ook ervaren wanneer er oud zeer wordt aangeraakt. Oud zeer is in mijn optiek iets minder heftig dan een trauma, maar hoeft (eenmaal getriggerd) helemaal niet minder heftig te voelen. Wanneer mensen je erg hebben teleurgesteld en je hebt het er nog eens over (kan jaren later zijn) kun je bijvoorbeeld ook een verhoogde hartslag, hartkloppingen, hoofdpijn of buikpijn krijgen. Een lichamelijke reactie dus ook weer. Dan dénk je er niet meer mee te zitten maar het lijf vertelt je wat anders.. 😉
Het is al fijn als je je bewust bent van een lichamelijk trigger en waardoor het komt. Het is nog fijner als je dan weet hoe je je weer kunt ontspannen. Je lichaam is getriggerd en voelt zich onveilig en je ervaart dan bijvoorbeeld ook angst, verdriet of paniek. Een normale reactie op gevaar, maar vaak is de situatie waarin je verkeert helemaal niet gevaarlijk.. Door tegen jezelf te zeggen dat je veilig bent én het bewust gebruiken van je zintuigen kun je weer ontspannen. Stukje bij beetje kun je dan zelf je lijf “helen”..
P.s. Die opgefokte buurman..: die heeft een week later via mijn man zijn excuses aan mij aangeboden. Hij dacht dat ik wel geschrokken zou zijn van zijn gedrag. Mooi stukje zelfreflectie.