Trouw zijn aan jezelf, in hoeverre kun jij zeggen dat je dat bent? Stel, je bent uitgenodigd voor een feestje. Leuk, maar naarmate de datum nadert zie je het toch niet zitten om heen te gaan. Je bent moe, je hebt de dag erna een drukke dag, je hebt gewoon geen zin of welke reden jij dan ook hebt. Dan komt het moment dat je dat aan de ander laat weten. Grote kans dat de ander daar weinig tot geen begrip voor heeft. Het is toch leuk? En zo gezellig als je erbij bent! En je kan het toch niet maken om niet te komen..?!Kortom: allemaal tegen argumenten waarom je dus wél zou moeten gaan. Welke argumenten wegen voor jou dan zwaarder? Die van de ander, of die van jezelf? Wat als ik je zeg dat de ENIGE argumenten die er écht toe doen die van jezelf zijn? Dan ben je trouw aan jezelf, luister je naar wat goed voor jou is en zul je geen spijt hebben van jouw beslissing. Stel, even kort door de bocht – maar het komt echt voor – , dat de ander dit een reden vindt om het contact/vriendschap/relatie te verbreken dan is dat misschien ook maar goed ook.Dan had de ander duidelijk geen respect voor jou.
